Jak rozmawiać z dzieckiem, które nie słucha?

Kapryśne, buntownicze i robiące wszystko na przekór. Dziecko stara się zwrócić na siebie uwagę rodziców i nie słucha, kiedy się z nim komunikujesz. Wszyscy to znamy. Jednak nie każdy wie jak sobie poradzić z tą sytuacją.

Co robić kiedy dziecko nie słucha i pyskuje?

Głównym powodem nieposłuszeństwa dzieci, jest brak uwagi ze strony dorosłych. Wyjściem z tej sytuacji jest poświęcenie czasu na komunikację z własnymi dziećmi. Mogą to być gry, spacery lub wspólne zajęcia. Obejmuje to również spotkania rodzinne, wyjścia do kina i imprezy świąteczne. Najważniejsze tutaj nie jest nawet czas trwania, ale jakość czasu spędzonego z dzieckiem. Godzina wspólnych zabaw na świeżym powietrzu jest o wiele lepsza niż samo siedzenie przed telewizorem.

Kiedy dziecko nie słucha i pyskuje, to może to być związane z dojrzewaniem. Nieposłuszeństwo może być epizodyczne, z powodu kryzysów związanych z wiekiem. Tutaj może pomóc związek oparty na zaufaniu. Komunikuj się z dzieckiem, nie odrzucaj go, nawet jeśli twoim zdaniem mówi nonsensowne rzeczy. Traktuj go z szacunkiem, nie ignoruj nawet najbardziej naiwnych pytań, w przeciwnym razie znajdzie inne źródło informacji i wsparcia. Nawet gdy dziecko nie słucha i pyskuje, szczerze interesuj się jego życiem, z kim twoje dziecko się przyjaźni, o czym marzy, co lubi. To pomoże wam łatwiej przejść przez kryzysy wieku dziecięcego i dorastania.

Dziecko nie reaguje na polecenia – jak zareagować?

Są dzieci, które poprzez bunt i nieposłuszeństwo bronią swojego „ja” i walczą o władzę w rodzinie. Tutaj trzeba ostrożnie, ale stanowczo wyjaśnić mu, że dzieci są zobowiązane do posłuszeństwa wobec rodziców, zwłaszcza w trudnych i niebezpiecznych sytuacjach. Staraj się nie ulegać szantażowi i dziecięcym napadom złości. Kiedy dziecko nie reaguje na polecenia bądź stanowczy w swoich metodach wychowawczych. Rodzice muszą być solidarni, w przeciwnym razie dziecko zacznie manipulować bardziej uległym członkiem rodziny.

Kiedy dziecko nie reaguje na polecenia. Nie słucha, robiąc wszystko na przekór i znęcając się, to być może mści się w ten sposób na rodzicach za problemy w rodzinie. Konflikty, alkoholizm, rozwody – wszystko to destabilizuje i mocno rani psychikę kruchego dziecka. Jeśli nie możesz samodzielnie znaleźć wspólnego języka z dzieckiem, warto zwrócić się o pomoc do specjalistów: psychologów i nauczycieli.

Najskuteczniejszym sposobem rozwiązywania problemów wychowawczych jest osobisty przykład rodziców. Na przykład, jeśli tata cały wolny czas spędza na kanapie przed telewizorem, a mama przy komputerze, to nie wymagaj od dziecka aktywnego trybu życia. Dzieci chłoną informacje jak gąbka i kopiują zachowania swojego najbliższego otoczenia, zwłaszcza życia rodzinnego. Wypełnij swoje życie aktywnym, pożytecznym i ciekawym wypoczynkiem.

Co robić i jak dotrzeć do dziecka, które nie słucha?

Zanim wykonasz jakikolwiek ruch w stronę dziecka, zatrzymaj się i pomyśl. Zamień emocje w słowa, jasno sformułuj myśl przed rozpoczęciem rozmowy. Jeśli nie wiesz jak dotrzeć do dziecka, które nie słucha, pamiętaj, że kiedy mówimy podniesionym tonem, informacja rzadko dociera do adresata. Wówczas włącza się system ochrony: dziecko zaczyna się opierać lub udawać, że w ogóle nas nie słyszy. Rozmawiaj z dzieckiem twarzą w twarz. Wyraźnie, ze spokojną artykulacją, powiedz, czego od niego chcesz. Wszyscy doceniają uwagę. Gdybyśmy my dorośli rozmawiali odwróceni do siebie plecami, byłby to brak szacunku, prawda? Podobnie, kiedy zwracasz się do dziecka, pokazujesz: tak, mam dla ciebie czas.

To jak dotrzeć do dziecka, które nie słucha, zależy też od jego wieku. Podchodź do dziecka stosownie do jego pozycji. Nie lekceważ nastolatka i nie traktuj go tak, jakby miał kilka lat.

Jak rozmawiać z dzieckiem o złym zachowaniu, żeby osiągnąć porozumienie?

Niestety, najczęściej dorośli rozmawiają z dzieckiem za pomocą poleceń lub z niepotrzebnymi częstymi prośbami. A dziecko ma prawo odmówić ich wykonania. Jeśli prosimy dziecko o coś w sytuacji konfliktowej, to zdecydowanie nie powinna to być prośba. Ale to też nie może być rozkaz - sztywna forma komunikacji, która narusza osobiste granice. Zatem jak rozmawiać z dzieckiem o złym zachowaniu? Zamiast „nie wbiegaj po schodach” mówimy „spokojnie wchodź po schodach”.

Często w przypływie złości rodzice mówią do dziecka: „Kasiu, w końcu odłóż zabawki!” - zaczynając od imienia. Zapomnij o tej formie. Dlaczego? Ponieważ dziecko powinno traktować swoje imię nie jako karę, ale jako zachętę. Zwróć się do niego inaczej: „Kochanie, czas odłożyć zabawki”.

To jak rozmawiać z dzieckiem o złym zachowaniu zależy też od powagi sytuacji. Jeśli ta zagraża zdrowiu i bezpieczeństwu dziecka, masz prawo do stanowczej reakcji.